On the road

We zijn aangekomen in Ksamil. Een klein badplaatsje in het zuiden van Albanië, 440 km van Ohrid. Doordat de route, soms onverhard, door de heuvels en zelfs over een bergpas liep, ging het allesbehalve vlot en deden we er twee dagen over, met een overnachting in Permet. Het was een geweldige route, naast de fenomenale uitzichten, ruige natuur, kuddes schapen, koeien, ezels en paarden op de weg hebben we ook een aantal leuke stops gemaakt. Tijdens een wandeling bij een klooster kregen we van een aardige boer vijf heerlijke appels. De kinderen hebben heerlijk gespeeld in en tussen de huisjes van een nagebouwd vissersdorp op palen uit het bronzen tijdperk. En net voor het dorp van de overnachting hebben we gezwommen in een natuurlijke warme bron. Bibberend werd er tijdens het afdrogen een rol koekjes naar binnen gewerkt. Haha met z'n vijven is dat zo gedaan. We maakten een gezellig praatje met twee Duitse gezinnen die met daktent op de auto aan het wildkamperen waren. Blijken wij nog lang niet zo avontuurlijk te zijn. ;) 

In Permet moesten we ouderwets op de bonnefooi een kamer zoeken. De laatste jaren boek ik meestal ‘s ochtends voordat we aan de dagetappe beginnen online een overnachtingsplek. Als gezin is aan het einde van de dag leuren met kinderen en koffers echt niet fijn. Maar vanwege de afstand, de bergachtige weg en omdat we niet wisten hoe de kinderen op de bochten zouden reageren, besloten we vandaag niks te reserveren en gewoon eens te kijken hoever we kwamen. Het guesthouse waar we als eerste aanklopten was vol, maar de man hing meteen aan de telefoon en ging wel wat regelen. Vijf minuten later werden we door een ander mannetje opgehaald.   
Ervaringen uit het verleden hebben er voor gezorgd dat we altijd een beetje voorzichtig zijn met mannetjes die van alles voor je willen regelen, maar we zijn nu al 3 dagen hier en nog niet opgelicht ;) en iedereen is echt even vriendelijk. Ook nu kwamen uiteindelijk uit bij een prima hotelletje. Geen familiekamers, dus namen we beetje gierig i.p.v. twee maar een tweepersoonskamer, maar met een extra opklapbed. Waardoor Haico wel een beetje onstabiel lag en ik me net een sardientje voelde met 3 kinderen in het niet zo heel brede 2persoonsbed, maar we hebben heerlijk geslapen en genoten vervolgens van een heerlijk ontbijt met 2 soorten eieren, brood met kaas, fruit en honing met kersen.  
Tot nu toe hebben we nog geen heel bijzondere dingen gegeten, maar wat we aten was absoluut smakelijk. Alleen Janne leeft op witte broodjes met kaas, gekookte eieren en appels. Oh en chips en koekjes, maar goed... pff verder is het moeilijk. De frietjes, de yoghurt, hamburger en weet ik veel wat, alles smaakt anders en wordt rigoureus afgekeurd. Ze is zelfs al de kamer uitgestormd omdat ze naar huis wilde; waar de yoghurt wel lekker smaakt.  
Het autorijden ging trouwens super. We waren vooral bang dat Finn wagenziek zou worden, maar die heeft gewoon het grootste gedeelte van de weg geslapen. Werd 1x wakker, at een lolly en een doosje smarties, klaagde dat ie misselijk werd, maar viel vervolgens weer in slaap voor anderhalf uur.  Van Permet naar Ksamil zijn we nog gestopt bij een stadje met een enorm groot en mooi kasteel. De kinderen leefden zich uit tussen en op de kanonnen. Ik genoot van het uitzicht, at een boterham en Ties alleen de cervelaat in de schaduw en Haico las alle infopanelen van kop tot teen. Voor iedereen wat wils.  

Kleine vakantiefeiten dag 2:

Wakker worden in een bed met drie slapende kindjes in het vroege ochtendlicht is onbetaalbaar.

In Albanië rijden geen brommers, maar paard en wagen en de boer zit bellend met zijn smartphoone op de bok.

We zien vanaf het stand Corfu liggen.