Bijna in Montenegro

We zijn drie nachten in Tirana gebleven. Het appartement was fijn en de stad sfeervol, kleurrijk en een avontuur voor kinderen. We hoppen van de ene speeltuin naar de andere. Echte speeltuinen, maar bijvoorbeeld ook gebouwen in de vorm van een piramide. Waar ze vanaf glijden, totdat er letterlijk gaten in hun broek zitten. Of moderne kunstwerken, die prima als klimrek dienen. Betonnen paaltjes zijn als paddestoelen beschilderd, elektriciteitskastjes met vogeltjes en poppetjes erop, regenpijpen als zuurstok.
De eerste dag lopen we naar de markt, waar we beginnen met een ijsje. Tweede stop een vroege lunch bij een traditioneel vleesrestaurantje voor een kilo lamsvlees van het spit, een halve schapenkop, wat worstjes, frietjes en brood. Daarna de de toren van de moskee beklimmen, een bunker in voor een museum over de geheime politie en wederom een terrasje. Voor een verse jus deze keer. Het is een heerlijke snoepstad. Op elke straathoek verkopen ze popcorn, ijs, verse sapjes, een soort oliebollen met chocoladesaus (we gingen nog terug vooor een tweede portie), stukken taart en dat alles tussen de halve en anderhalve euro. Nog een blikje erbij en ik zit heerlijk op een bankje en geniet van de stad. 
De kinderen waren wel kapot moe aan het einde van de eerste middag en we besluiten dan ook dat we niet meer de deur uitgaan. Haico en Finn gaan een pizza halen, familiegrootte en die was zo groot dat ie ook maar net in het hele kleine liftje van ons appertementengebouw pastte. Ties smult van een potje lokale olvarit.  
Op zaterdagochtend zetten we koers richting dierentuin. Voor respectievelijk per persoon een euro en per kind een halve euro entree zien we 3 beren in een te klein hokje, een vos, wat lama's en struisvogels. We lopen door het park terug, waar heel Tirana aan het wandelen, sporten en spelen is en zijn redelijk vroeg terug bij het appartement, waar Ties en ik samen een dutje doen. Jamie kookt worstjes met pasta, coourgette, okra met parika en tomaat en gekookte broccoli voor de kinderen. In het donker gaan we de stad weer in, nu hoppen we van kermisattracties naar carroussel naar speeltuintje. De carroussel midden op het grote Skanderbergplein (500 jaar oude held van het land, met heeeel groot zwaard) is mooi verlicht, er staat een straatmuzikant bij en we genieten van elkaar en van de stad. 
Te laat liggen de schatjes in bed en wij doen een poging route plannen, want verder dan Tirana is er niet echt iets voorbereid, maar heel ver komen we niet. te veel mogelijkheden en te weinig tijd.  We boeken een hopelijk heel kindervriendelijk hotel in Montenegro voor de volgende dag. Volgens de foto's van booking.com met speelgoedkeukentje en overdekt zwembad. Het is eigenlijk anderhalf uur minder dan dat we onderweg willen zijn, maar het lijkt een pareltje. Dus dat is het doel en het is maar goed dat we de lat voor de route niet te hoog hebben gelegd. We hadden vandaag een hele leuke stop bij het kasteel van die zelfde Skanderberg, waar Finn eindelijk de eigenaar werd van een mooi houten zwaard, maar we staan nu al heel lang in de file voor de grensovergang en het duurt en het duurt...

Kleine vakantiefeiten:
Wat de kinderen niet leuk vinden zijn oude vrouwtjes die voor geluk in hun wangen knijpen, soms echt heel hard.

We hebben pas een Nederlander ontmoet, wel heel veel Duitsers gezien.

Skanderberg had een zus als commandant en nu spelen ze Skanderberg (met zwaard) en zus.